De schouders waarop wij staan

Het Lorelei festival heeft een rijke historie. We vinden het belangrijk de vrouwen die bijgedragen hebben aan deze historie te eren. Dankzij deze vrouwen staan we waar we nu zijn. Kunnen wij doorgroeien. Zij zijn de schouders waarop wij staan.

Joyce Hellendoorn

&

Renée Smits

2007 -2011

Renée & Joyce tijdens de slotceremonieFoto: Aysel Yaman

Wil je de langere versie lezen start dan hier

De eerste Lorelei energie kwam via Joyce:

“Er moet een vrouwenfestival komen?
Uhm, maar dat kan ik toch helemaal niet”?
“Zoek de hulp die je nodig hebt, wij weten dat je het kunt”

Tsja, ik kreeg dus ineens iets ‘door’, geen idee van wie maar het voelde wel heel erg liefdevol en heel erg kloppend. En dus belde ik Renee Smits omdat ik wist dat zij goed was in met name de praktische kant van zoiets organiseren en ook zou snappen waar het over ging. Mijn gevoel was dat er een plek mocht komen waar vrouwen zich konden laven aan wat ik noemde ‘het vrouwenbad’. Want als een vrouwencirkel al zo krachtig is, hoe zou het dan zijn als je een paar honderd vrouwen bij elkaar zet? Zodoende kwam ik ook op de naam Lorelei, want wie voelt zich nou beter in een groot bad dan een zeemeermin? Vrouwen die de roep van de zeemeermin horen en volgen. De zeemeermin die het mannelijke schipbreuk laat leiden zodat je niet anders kan dan je onderdompelen en overgeven aan het vrouwelijke in jezelf.

Het eerste festival bestond uit 75 vrouwen, veel van hen zijn de basis van het festival geworden en komen dus nog steeds of zijn nu deel van de organisatie. Precies de juiste vrouwen op de juiste plek.

Tijdens dat eerste festival zag ik het helemaal voor me; fleurige grote workshop tenten, marktkraampjes met veelal zelfgemaakte spullen, kleurrijke versieringen, maximaal 500 vrouwen, krachtige rituelen, muzikanten, goed eten, dansen, feest, diepgang en spelen. Voor ieder wat wils; van diepgaand lichaamswerk tot lichtvoetige creatieve activiteiten.

Hilde Nienhaus

2012 – 2023

Wil je de langere versie lezen? Start dan hier.

Het was 2009 en ik wist ‘dat ik iets met vrouwen’ moest doen. Ik meldde me als vrijwilligster, een veilige manier om me in vrouwelijke wateren te begeven. Mijn mannelijke kant vond meteen ‘dit kan toch veel efficiënter!’ en ik ging met plezier de ontvangst van vrouwen bij de entreekraam doen.

Tijdens Lorelei 2011 kondigde Joyce aan dat ze ging stoppen. Meteen kwam er een krachtige intuïtieve flits door me heen ‘Nee! Dit is te belangrijk! Daarom heb ik juist de Godinnen Academie opgericht’ en meteen daarna ‘Nou, dan ga ik het wel doen!’ Wat? Daar had ik geen enkele intentie toe, om festival organisator te worden. Daarna kwam de ratio pas naar voren ‘Joyce heeft vast veel vrouwen om zich heen die het al over willen nemen’. Dat bleek dus niet het geval.

In 2014 waren we voor het eerst uitverkocht met 500 vrouwen. Een nieuwe inspiratieflits gaf het antwoord: Waarom niet 2x Lorelei na elkaar in twee energetische golven? Al direct tijdens de eerste verdubbeling zeiden veel vrouwen ‘hoe hebben we ooit alles op kunnen bouwen voor maar drie dagen?’. Het voelde natuurlijk, organisch, vanzelfsprekend.

En het bleef stromen. Naast Lorelei ontstond Hieros Gamos, een festival voor mannen en vrouwen. Er kwam een lente versie van Lorelei, die uitgroeide tot Persephone en inmiddels SpringFlower heet. Als jongste werd Hieros Gamos Family (inmiddels De Stam) geboren, voor het hele gezin.

Vier van deze energetische en praktisch organisatorische grootschalige projecten dragen met het moederschap van een jong kind was toch wel een beetje veel natuurlijk. En daarom was het tijd om in 2019 Lorelei over te dragen aan Margje als energetisch einddrager. Met veel plezier blijf ik meer op de achtergrond een kernteamrol vervullen.

Ik ben heel benieuwd waar het verlangen van Lorelei naar meer expansie en zichtbaarheid in de energie van de nieuwe tijd ons en Lorelei gaat brengen.

Met veel Liefde, Hilde

Margje Beekenkamp

2019

Wil je de langere versie lezen start dan hier

In augustus 2007 was ik bij de geboorte van Lorelei, op uitnodiging van Joyce, die ik via de reading opleiding kende. Ik weet nog goed hoe het was om voor de eerste keer het terrein van de Banken in Zeewolde op te rijden met al die vrouwen. Pfff wat waren het er veel, wel 80!

Na de opening was de eerste workshop een opstelling onder leiding van Desirée. Met als doel Lorelei beter te leren kennen en te doorgronden. Waar ging het vrouwenfestival Lorelei wezenlijk over? Ik representeerde Lorelei. Pas jaren later realiseerde ik me de symboliek hiervan.

Lorelei heeft mij zoveel gegeven, mijn leven zoveel rijker gemaakt. Ik heb er geleerd hoe het is om vrouwelijk te zijn in een vrouwenlichaam. Lorelei heeft me geleerd om samen te zijn met vrouwen te creëren en hoe anders dat is dan in de “gewone”, door mannen gedomineerde buitenwereld. Het heeft me mijn vals mannelijke schild doen afleggen (ik was immers opgevoed met als doel mijn mannetje te kunnen staan), mijn zachte, vloeiende, intuïteve vrouwelijke doen omarmen en later ook mijn krachtige, gefocuste, daadkrachte mannelijke kant op een gezonde manier te ontwikkelen.

In al die jaren, ik ben op alle festivals aanwezig geweest, heb vele rollen mogen vervullen, het geven van workshops, verkopen van mijn zelfgemaakte sieraden, in de energetische bedding als Sacred Sister tot ik in 2017 toetrad tot het kernteam en in 2019 de energetisch eindddrager werd.

We zitten in een schakelpunt van de geschiedenis waar het vrouwelijke en mannelijke een andere invulling gaan krijgen, op een andere manier zich tot elkaar zullen verhouden. Waar het belangrijk wordt om als een Flower of Life je unieke plek in te nemen, waarna we in gezamenlijkheid op een andere manier met elkaar zullen samenleven. We zijn afscheid aan het nemen van oude structuren en patronen en stukje bij beetje wordt de nieuwe energie grijpbaarder.

Ik ervaar het als mijn belangrijkste taak ervoor te zorgen dat de generatie na ons het stokje gaat overnemen. Het is aan hun om deze nieuwe energie te vertegenwoordigen. Om vorm te geven aan het festival, terwijl wij de schouders worden waarop zij kunnen staan.